półprzewodnikami typu n
Encyklopedia PWN
dioda półprzewodnikowa o strukturze warstwowej, w której kolejne warstwy stanowią półprzewodniki: typu p, samoistny (i) oraz typu n;
fiz. atomy lub jony obcej substancji występujące w niewielkich ilościach w ciele stałym (w metalu, półprzewodniku, materiale ceramicznym);
urządzenie do rejestracji promieniowania jonizującego przez przetworzenie pierwotnych skutków oddziaływań promieniowania z materią na sygnały obserwowalne.
proces celowego wprowadzania domieszek do ciała stałego (metalu, półprzewodnika, materiału ceramicznego) w celu uzyskania pożądanej zmiany jego właściwości (mech., elektr., opt. i in.).
elektroluminescencja
świecenie powstające wskutek działania pola elektr. podczas przepływu prądu przez substancję luminezującą (zdolną do luminescencji);
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, łac. lumen ‘światło’],
